آهای شمایی كه مسخره م می كنی! اصلا موسیقی بلدی؟
خشكشوئی آنلاین: «آهای شمایی كه منو مسخره می كنی! بله با شمام. اصلا موسیقی بلدی؟ می دونی نت چیه؟ بلدی ساز بزنی؟»
«سیامك» راست می گوید؛ هم موسیقی بلد است و هم نت می شناسد و هیچ عاملی نتوانسته جلوی او و دوستانش را بگیرد؛ حتی سندرم داون و اوتیسم. حتی «عارف» كه اسم سازش را یادش نمی آید هم خوب می داند كه دارد خودش را برای یك كنسرت مهم آماده می كند.
بچه ها كنار هم نشسته اند و ساز می زنند. منظورم از بچه ها، بچه های كم توان ذهنی است و آنچه آنها را كنار هم جمع كرده، كنسرتی است كه مقرر است بزودی در حوزه هنری برگزار و از یك اركستر متفاوت رونمایی شود؛ اركستر ملی ویژه ایران!
«بنیامین» می گوید: «می خوایم روز كنسرت بتركونیم!» و سیامك در حالیكه با تمام قدرت روی تنبكش ضربه می زند، می گوید: «حالا می بینید اون روز همه چه جوری منو تشویق می كنن.»
«شقایق» و «تكتم» تلاش می كنند كه به رنگ صدایی مشترك برسند و واقعیت این است كه همه آنها هیجان زیادی دارند برای نخستین كنسرت زندگی شان.
سازبندی اركسترملی ویژه ایران هنوز كامل نیست؛ بخصوص در سازهای زهی اما اگر شما نوازنده قابلی از میان بچه های كم توان ذهنی می شناسید، می توانید او را به اركستر معرفی كنید. رپرتوار كنسرت بچه ها بخشی از قطعات ماندگار موسیقی ایران است و سازهای بادی، كلاویه ای و كوبه ای بخش اصلی این اركستر ویژه را می سازند.
«امیرحسین» كه سندروم داون دارد و فلوت می زند، یكی از نوازندگان خوب این اركستر است: «من دوتا ساز می زنم. فلوت و كلارینت. ورزشم می كنم. من اینجا رو خیلی دوست دارم. نخستین باره كه می خوایم كنسرت بدیم. خیلی خوشحالم.»
سیامك كه تنبك می زند بسیار مشتاق است به جهت اینكه با ما مصاحبه كند و می گوید یك دنیا حرف برای گفتن دارد: «من دوست دارم وقتی مردم ما رو می بینن مثل یه دوست صمیمی با ما برخورد كنن. بعنوان یه برادر دلسوز ما رو ببینن. به ما می گن حق ندارید وارد جامعه بشید. مثلا مغازه ها و اداره ها با ما برخورد خوبی ندارن. اصلا همه جای جهان همین طوره. كار ما رو طول می دن تا انجام بدن. ما دوست داریم مردم با ما دوست شن و به ما توجه كنن. ما می خوایم به مردم ثابت نماییم كه با بقیه فرق نداریم. از مسئولین بهزیستی می خوام كه به استعداد ما توجه كنن. بعضیا ما رو مسخره می كنن. می خوام بگم آهای شمایی كه منو مسخره می كنی! بله با شمام. اصلا موسیقی بلدی؟ می دونی نت چیه؟ بلدی ساز بزنی؟»
عارف هم دلش می خواهد مصاحبه كند و هم اسم سازش را یادش رفته است: «ما داریم برای كنسرت آماده می شیم. خیلی خوشحالیم. بچه های اینجا خوبن.»
«مریم گیلاسیان» متخصص موسیقی درمانی و سرپرست این اركستر است و برایمان توضیح می دهد: «من بیشتر از ۱۷ سال است كه در حوزه موسیقی درمانی فعالیت هایی را در شهر گرگان انجام می دهم. ما در مركزی كه متمركز بر این مورد تاسیس شده تلاش می نماییم تا افراد كم توان ذهنی بالای ۱۴ سال را با محوریت موسیقی تحت پوشش خود قرار دهیم كه طی آن موفق شدیم طی دو سال قبل اركستر ملی «ویژه» را تاسیس نماییم. در این دو سال فضا را به سمتی هدایت كردیم تا در همین مدت موفق به برگزاری كنسرت های متعددی در شهر گرگان شویم. از همین رو تصمیم گرفتیم تا به شكلی گسترده تر به فكر تشكیل یك اركستر ملی ویژه باشیم به همین جهت در ابتدا مذاكراتی را با مدیران اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره كل بهزیستی استان گلستان داشتیم كه در نهایت با موافقت آنها پیش زمینه تشكیل اركستر از گرگان و شهرهای دیگر كشور شروع شد.»
او ادامه می دهد: «ما بر مبنای برنامه ریزی هایی كه در این زمینه انجام دادیم، با همكاری تعدادی از كارشناسان موسیقی درمانی و رشته های تخصصی مرتبط، كار انتخاب هنرمندان را آغاز كردیم كه با عنایت به نوع واكنشی كه باید با افراد كم توان ذهنی و معلولیت های دیگر وجود داشته باشد، پروسه بسیار دشوار و حساسی را طی كردیم چونكه هنر نوازندگی به صورت طبیعی برای افراد عادی جامعه هم كاری بسیار دشوار و تخصصی است چه برسد به اینكه این هنر توسط افرادی اجرا شود كه دارای صدمه هایی چون كم توانی ذهنی، معلولیت جسمی، اوتیسم، نابینایی و مواردی از این دست هستند.»
گیلاسیان معتقد است: «فكر می كنم همین قدر كه اركستر ملی ایران برای كشور مهم می باشد، این اركستر ویژه هم می تواند دارای اهمیت باشد؛ البته با شرایط خاص خودشان. موسیقی برای بچه ها مثل یك معجزه است بخصوص برای بچه هایی كه مشكل ذهنی دارند. آنها یاد می گیرند سه صفحه نت بزنند و خط به خط نت را دنبال كنند. هم روی كار خود تمركز می كنند و هم روی صداهای دیگر. خوشبختانه سرخوردگی خیلی از این بچه ها از بین رفته است.»
سرپرست اركستر ویژه همینطور می گوید: «این پروسه برای من سخت و بسیار شیرین بوده است. بطور قطع اگر دفتر موسیقی هم اطلاعات بیشتری درباره این اركستر به دست بیاورد، از بچه ها حمایت خواهد نمود. ما دوست داریم نوازنده های دیگر هم به ما بپیوندند؛ بخصوص آقایان خواننده و نوازندگان سازهای زهی. از طرفی تمایل همكاری با موزیسین های دیگر را هم داریم. پروژه عادی سازی حدود ۵۰ سال است كه در دنیا شروع شده و ما می خواهیم این مسیر را پیش برویم. دوست دارم این بچه ها در كنار نوازنده های عادی روی صحنه بروند.»
«بنیامین آتابای» نوازنده گیتار كلاسیك، «علی جباری» نوازنده كمانچه، «آرمیا مهدی تبار» نوازنده پیانو، «علیرضا رحمانی» نوازنده ملودیكا، «مهدی صفری راد» نوازنده گیتارباس، «فرید زاهدی» نوازنده فلوت كلیددار، «امیرحسین نادری پور» نوازنده فلوت ریكوردر، «علیرضا مهیمنی» نوازنده فلوت ریكوردر، «المیرا خلیل زاده» نوازنده فلوت ریكوردر، «سمیرا شهبازی» نوازنده پیانو، «هادی علیزاده» نوازنده تنبك، «بردیا عسگری» نوازنده دمام، «سیامك عسگری» نوازنده تنبك، «مهتاب آل عباسیان»، «شقایق گرامیان»، «تكتم فرید»، «ندا فكوریان» و «اعظم شیخ ویسی»، بخشی از نوازندگان این اركستر هستند.
ایسنا - سهیلا صدیقی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب