ربیعی:
تهران امروز با بحران هویت محله ای روبروست
خشكشوئی آنلاین: وزیر سابق تعاون، كار و رفاه اجتماعیی اظهار داشت: یكی از بحران های شهر تهران از بین رفتن مفهوم محله است.
به گزارش خشكشوئی آنلاین به نقل از ایسنا، علی ربیعی در مراسم آیین نكوداشت علی سلیمانی -از هنرمندان محله جوادیه تهران- كه همزمان با اجرای نمایش «مكعب» توسط این هنرمند بود، اظهار داشت: جوادیه فقط یك محله و چهار تا كوچه و پس كوچه، دیوار، آهن و خشت نبود بلكه یك مرام و مكتب بود. ما در جوادیه آموختیم كه چگونه از حریم همسایگی دفاع نماییم. ما در آنجا باهم بودن و زندگی در كنار افراد دیگر با هر مرام و زبانی را تجربه كردیم. بچه های جوادیه هركدام مددكار بودند و همه به درد هم می خوردیم. در بین زندگی فقیرانه، بزرگواری را تجربه كردیم مادر مرحومم با همه كاستی ها، از قند و چای و نان اضافی به فقرا كمك می كرد.
وی با اشاره به اینكه جوادیه نوعی سبك نگاه به دنیا و هم زندگی مسالمت آمیز بود، اظهار نمود: در محله جوادیه هر كوچه دو مسجد داشت كه برای اهالی دو روستا بود. افراد مختلفی از اقوام ایرانی در جوادیه با یكدیگر زندگی می كردند و یاد می گرفتند كه چگونه زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند. آنها با مرام و معرفت زندگی كردند. به اعتقاد من مرام و معرفت گمشده زندگی امروز ما است. در مقابل مكتب جوادیه، امروز در جامعه نوعی نگاه به زندگی جاری است كه هیچ كس به فكر زندگی دیگری نیست. همه تلاش می كنند كه گلیم خویش را از آب دربیاروند. آدم ها له می شوند تا افرادی دیگر قدرتمند شوند. من فكر می كنم برای زیست موفق نیاز به بازگشتن به سبك های زندگی جنوب شهری و جوادیه را داریم.
وی یكی از بحران های شهر تهران را از بین رفتن مفهوم محله دانست و اظهار داشت: حالا دیگر مفهوم بچه محل وجود ندارد و در حال از بین رفتن است. اما همچنان در جوادیه لوتی گری به معنای خاص آن جریان دارد و اهالی آن همچنان به فكر همسایه ها و محل خود هستند و هر كاری كه از دستشان بر بیاید برای محله انجام می دهند.
ربیعی با تاكید بر اینكه جوادیه یك منطقه جغرافیایی نیست بلكه یك مفهوم است كه باید این مفهوم را پاس بداریم، افزود: در زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی هشت سال مشاور ایشان بودم. هر چند كه در آن زمان زیاد رسانه ای نبودم اما همیشه از جوادیه اسم بردم و به آن افتخار می كردم. وقتی هم كه وزیر شدم با افتخار گفتم بچه جوادیه هستم. در نوجوانی در زمین های خاكی روزگار می گذراندیم و با قطار و سوت آن زندگی كرده و بزرگ شدیم. بزرگ تر كه شدیم ساعت 6 بامداد از جوادیه سوار سرویس می شدیم و برای كار به كارخانه می رفتیم. دورهمی هایمان در مساجد وهیات ها بود و حتی كاخ جوانان مان محلی برای رشد كردن و بزرگ شدنمان بود. ما هرجا كه هستیم نباید هویت بچه محلی خویش را از دست بدهیم بلكه باید پرافتخار از آن یاد نماییم.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینكه بسیاری خرده می گیرند كه چرا اصرار به بیان خاطرات كودكی و فقر و زندگی در محله جوادیه دارم، اظهار داشت: چند وقت پیش در جلسه ای گزارشی از صدمه های اجتماعی مطرح بود. وزارت كشور گزارشی را درباره نقش حاشیه نشینی آماده كرده بود كه طبق آن می گفتند حاشیه نشینی مصادف با صدمه اجتماعی است. اما من آنجا اعلام كردم كه گفتم من بچه حاشیه ام و وزیر هم هستم. پنج دقیقه درباره جوادیه حرف زدم و درباره آن توضیح دادم و اعلام كردم كه تمام كوچه هایش اسامی شهدا است. چه كسی گفته كه حاشیه مصادف با صدمه است؟ حاشیه پر از معنا و چاره برای اداره جامعه است.
در نمایش «مكعب» علی سلیمانی، برپایه نظریه روانشناسی مكعب ذهنی، كودكی تا شهرت خویش را درون یك مكعب برای مخاطب روایت می كند. مرور خاطرات تلخ و شیرین خود در محله جوادیه و منطقه 16 تهران گذر از رویدادهایی كه تلنگری است برای خیلی از انسان ها... و با هر بار گریز از محله ای در جنوب پایتخت، دوباره سوی آن برمی گردد.
در آیین تجلیل از علی سلیمانی، بعضی از چهره های سیاسی، فرهنگی، ورزشی و هنری محله جوادیه همچون علی ربیعی وزیر سابق تعاون، كار و رفاه اجتماعی، علی خسروی پیشكسوت داوری، كریم شاهرودی بازیكن اسبق استقلال و... هم حضور داشتند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب