انتقاد نظام پزشكی تهران از افزایش ظرفیت رشته های پزشكی
بجای حفظ پزشکان و ممانعت از مهاجرت آنها، به فکر تربیت هزاران پزشک دیگر هستید؟
خشکشوئی آنلاین: هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ در واکنش به طرح موضوع ˮافزایش ظرفیت رشته های پزشکیˮ با انتشار اطلاعیه ای اشاره کرد: در صورتیکه برای تربیت هر پزشک میلیاردها تومان هزینه مالی و هزاران نفر - ساعت هزینه آموزشی می شود، بجای حفظ این پزشکان و ممانعت از مهاجرت یا جذب حوزه های غیردرمانی شدن آنها، به فکر تربیت هزاران پزشک دیگر هستیم؟
به گزارش خشکشوئی آنلاین به نقل از ایسنا، در بیانیه هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ آمده است: « جامعه پزشکی و کادر درمان ایران در ضمن ماه های اخیر شرایط بسیار سختی را در مقابله با بحران کرونا از سر گذرانده و فشار جسمی و روحی وحشتناک خود و خانواده آنها را فرسوده کرده، اما درحالی که پایمردی، فداکاری، ایثار و شجاعت قشر درمان جامعه پزشکی ایران زبانزد عام و خاص شده و شهرت فداکاری و ایثار این گروه ها از مرزها گذشته، طرح موارد حاشیه ای و جنجالی در سطوح عمومی و سیاستگذاری کشور موجب برهم خوردن آرامش ذهنی و روحی این عزیزان که سرمایه های معنوی کشور هستند، شده است.
یکی از مواردی که اخیراً به شدت جامعه پزشکی را پریشان خاطر کرده موضوع افزایش ظرفیت رشته های پزشکی است که در حقیقت بیان قسمتی از حقیقت و نتیجه گیری نادرست با کتمان واقعیت های دیگر است. این مساله زمانی دردناک تر می شود که مطرح شده که پزشکان به خاطر امنیت شغلی خود و داشتن انحصار، مخالف افزایش ظرفیت های پزشکی هستند.»
در ادامه این بیانیه آمده است: « واقعیت این است که درپی سال ها تحقیق؛ بحث و گفتگو و ظرفیت سنجی و برنامه ریزی و بررسی ظرفیت های علمی و عملی کشور، سیستم آموزشی پزشکی به ظرفیت های فعلی رسیده است. این ظرفیت ها در ضمن سال ها، رشد مشهود چند برابری را داشته به صورتی که در یک مقطع 40 ساله نه فقط نیاز کشور به پزشکان خارجی را از بین برده و پاسخ گوی افزایش جمعیت هم بوده، بلکه حالا دسترسی به پزشکان ایرانی در تمامی مناطق کشور را فراهم نموده است. هم اکنون هم مشکل اصلی کشور ما در این عرصه موضوع عدم اشتغال پزشکان در حیطه های درمانی و جذب آنها در زمینه هایی است که یا غیردرمانی یا اصلا خارج از حیطه پزشکی هستند و بخش دیگری از موضوع هم ناشی از مهاجرت و نیز عدم ماندگاری پزشکان در مناطقی از کشور است که شرایط زندگی و رفاه مناسب در آنها وجود ندارد.
افزایش ظرفیت تربیت پزشکان اگر مبنا تربیت پزشکان با کیفیت و دارای سطح علمی مناسب باشد، نیازمند وجود زیرساخت های قوی و امکانات سخت افزاری و نرم افزاری فراوان است که عملا درحال حضور وجود ندارد و قطعا هر افزایش ظرفیت نسنجیده ای تنها موجب افت وحشتناک کیفیت آموزش پزشکی و تحمیل هزینه های وحشتناک به سیستم آموزشی کشور خواهد شد.
موضوعی که طراحان و مدافعان طرح خلق الساعه به آن پاسخ نمی دهند این است که در حالیکه برای تربیت هر پزشک میلیاردها تومان هزینه مالی و هزاران نفر – ساعت هزینه آموزشی می شود، بجای حفظ این پزشکان و ممانعت از مهاجرت یا جذب حوزه های غیردرمانی شدن آنها، به فکر تربیت هزاران پزشک دیگر هستیم؟ زمانی که ظرف آب ما از اختتام سوراخ است بجای چاره اندیشی برای مسدود کردن آن سوراخ، میزان آب ریخته شده به آنرا دائما افزایش می دهیم؟»
هیات مدیره نظام پزشکی تهران بزرگ در ادامه این بیانیه آورده است: « متاسفانه موضوعی که عموما مورد توجه قرار نمی گیرد و فراموش می شود، مسیر سخت و ناهمواری است که پزشکان ایران برای رسیدن به مرحله بازدهی اقتصادی و اجتماعی طی کرده اند: برای مقایسه توجه کنید که یک نخبه ایرانی در سن 18 سالگی می تواند وارد رشته پزشکی شود یا وارد رشته های دیگر شود و در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترا تحصیل کند. چنین فردی بعد از شش سال تحصیل می تواند در رشته های دیگر فوق لیسانس گرفتن کند؛ ولی در رشته پزشکی حداقل ۷ سال و نیم باید تحصیل کند که دو سال انتهایی آن در وضعیت خیلی مشکل انترنی و با کشیک های شبانه روزی است. در این نقطه دو جوان داستان ما در وضعیت مشابه قرار ندارد؛ چونکه فردی که در مقطع فوق لیسانس تحصیل کرده یا حتی اگر تا مقطع دکترا هم تحصیل کرده باشد (تقریباً با همان زمان ۷ سال و نیم و یا 8 سال) با ۲ سال خدمت سربازی می تواند آغاز به کار برای خود کند؛ اما یک پزشک فارغ التحصیل رشته عمومی حدود ۴ تا ۵ سال میزان زمان طرح خارج از مرکز (در مناطق محروم و دورافتاده)، تازه مشکل از آن جا آغاز می شود که قاعدتا این فرد نخبه تمایل دارد که در رشته تخصصی ادامه تحصیل دهد؛ یعنی یک پزشک عمومی حدودا ۱۰ سال بعد از شروع تحصیلات خود می تواند وارد رشته تخصصی شود که حداقل ۴ سال دوره تحصیل آنست و سخت ترین شرایط تحصیلی را در کل ایران و شاید کل منطقه و جهان دارد. در نهایت این پزشک قصه ما وقتی متخصص می شود چند سال دیگر هم باید طرح تخصص خودرا در شهرهای کوچک و عموما دورافتاده بگذراند. این یعنی پزشک متخصص ما برای فعالیت در بخش خصوصی در یک شهر بزرگ حدودا به 20 سال زمان نیاز دارد. اما همتای وی در رشته های دیگر بعد از حداکثر 10 سال می تواند وارد بازار کار شود.»
در اختتام این بیانیه تاکید شده است: « بر این باور هستیم که ساده ترین راه پیشگیری از مهاجرت پزشکان یا ماندگاری آنان در مناطق محروم، بهبود شرایط تحصیلی مقطع عمومی و تخصصی، افزایش حقوق اینترنی و رزیدنتی، منطقی کردن تعرفه های ارائه خدمات درمانی و درنظر گرفتن تسهیلات رفاهی مناسب در مناطق محروم و نیز بومی گزینی در رشته های پزشکی است و افزایش ظرفیت ها بدون داشتن زیرساخت ها و ظرفیت سنجی و مرتفع ساختن مشکلات تنها هدردادن سرمایه های محدود کشور است.»
منبع: laundrybox.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب