محمدرضا تابش:
پیگیری ها نگذاشت تنها کشورهای ثروتمند از مواهب کاپ 26 بهره مند شوند
به گزارش خشکشوئی آنلاین تابش نماینده ادوار مجلس و رئیس فراکسیون محیط زیست و توسعه پایدار مجلس دهم اشاره کرد: کاپ 26 بزرگترین اجلاس تغییرات اقلیمی پس از اجلاس پاریس بود که در عین بیان دغدغه های افکار عمومی و جهانیان نسبت به گرمایش زمین و تغییر اقلیم با پیگیری هیات ایرانی، هند، نیجریه، آفریقای جنوبی و چین و... سایر کشورهای دارای منابع سوختهای فسیلی و درحال توسعه نگذاشت واقعیت ها نادیده انگاشته شود و تنها کشورهای ثروتمند وتوسعه یافته از مواهب اجلاس بهره مند شوند.
به گزارش خشکشوئی آنلاین به نقل از ایسنا، محمدرضا تابش در یادداشتی مواردی را در این خصوص متذکر شده که در زیر می خوانیم:
سرانجام اجلاس تغییرات اقلیمی در گلاسکو معروف به کاپ ۲۶ بعد از دو هفته بحث و مجادله و کش و قوس و تمدید مهلت ۲۴ ساعته، با صدور
بیانیه ای که به امضای حدود ۲۰۰ کشور دنیا رسید، در نیمه شب شنبه پایان یافت. همچون توافق های حائز اهمیت در اجلاس گلاسکو میتوان به:
وعده اختتام جنگل زدایی و معکوس کردن روند آن تا سال ۲۰۳۰ توسط بیش از ۱۰۰ رهبر جهان، متعهد شدن بیش از ۴۰ کشور جهان به تغییر سوخت خود از ذغال سنگ به سوخت های دیگر، کاهش استفاده از ذغال سنگ و منع استفاده از سوخت های فسیلی ناکارآمد، کمک به کشورهای درحال توسعه برای گذار از سوخت های فسیلی به پاک، توافق چین و آمریکا تولیدکنندگان بیشترین میزان گازهای گلخانه ای برای همکاری در کاهش سرعت گرمایش زمین اشاره نمود.
کشورهای دارای منابع سوخت های فسیلی توانستند برای نیل به توسعه، عنوان "گذر از سوخت های فسیلی" در پیش نویس بیانیه را مخدوش سازند و توسعه یافته ها ناخشنود از دستکاری در بعضی مواد پیش نویس خصوصا مواد ۶ و۳۶ در عین حال بیانیه را امضاء کردند.
اینکه تعهدات ابراز شده در اجلاس و مفاد بیانیه چه مقدار جامه عمل به خود بپوشاند در آینده مشخص خواهد شد. اما آثار تصمیمات این اجلاس بر کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته، خصوصا بر کشورهایی که دارای منابع سوخت های فسیلی هستند، تعیین کننده و در خور توجه است.
بنا به گزارش سال ۲۰۲۰ سازمان ملل متحد بر پایه بررسی تعهدات فعلی دولت ها به واسطه انتشار گازهای گلخانه ای، میانگین دمای زمین تا اختتام قرن به ۳ درجه سانتیگراد افزایش می یابد که نتایج مخربی بر اکوسیستمها همچون خشکسالی، قحطی، انقراض گونه ها و کاهش تنوع زیستی خواهد داشت.
بر اساس توافق انجام شده کشورها موظف به بررسی اهداف و چشم انداز ملی خود که طبق توافق آب و هوایی پاریس منعقد شده و تطبیق آن با اهداف موجود تا آخر سال ۲۰۲۲ هستند.
همچنین باید تلاش کشورها بر کاهش میزان گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سیلیوس منعطف گردد و همه کشورهای جهان انتشار صفر درصد دی اکسید کربن را مقصد نهایی خویش قراردهند. هدف ۵/ ۱ درجه تنها در صورتی محقق می شود که انتشار گازهای گلخانه ای تا اختتام دهه ۲۰۲۰ به نصف کاهش پیدا کند و حداکثر تا سال ۲۰۵۰ به صفر برسد.
لازم به ذکر است، ۳۵ درصد از گازهای گلخانه ای حاصل فعالیت های: در ارتباط با استخراج انرژی، ۲۴ درصد کشاورزی، ۲۱ درصد صنعت، ۱۴ درصد سهم وسائل نقلیه و ۶ درصد سهم گرمایش واحدهای مسکونی و تجاری گزارش شده است. چین با تولید ۲۴ درصد، آمریکا ۱۵ درصد و کشورهای اتحادیه اروپا با ده درصد بیشترین سهم در تولید گازهای گلخانه ای را دارند. هند با ۶ درصد و روسیه با نزدیک به ۵ درصد در ردیف های بعدی این جدول قرار دارند. ایران نیز با تولید حدود ۲ درصد از گازهای گلخانه ای جایگاه هفتم جهان را در اختیار دارد.
پر واضح است برای فائق آمدن بر تغییرات شدید آب وهوایی و مقابله با اثرات زیان بار آن بر زندگی انسانها و محیط زیست متعاقب این اجلاس کشورها باید برنامه ریزی موثری برای جایگزینی انرژی های پاک، حذف سوختهای فسیلی و یارانه های ناکارآمد داشته باشند. کمااینکه:
-کشورهای عضو گروه ۷ اعلام نموده اند تا سال ۲۰۲۵ یارانه سوختهای فسیلی ناکارآمد را حذف خواهند کرد.
-سه کشور چین، ژاپن و کره که مسئول یک سوم آلایندگی کربنی جهانی هستند، وعده رسیدن به کربن صفر تا سال ۲۰۵۰ و ۲۰۶۰ (چین) را داده اند و برآورد می شود ۱۲.۴ تریلیون دلار (معادل ۹۰٪ تولید ناخالص داخلی چین در سال۲۰۲۰) طی این سالها در بخش های مختلف هوانوردی، ریلی و دریایی هزینه خواهند کرد.
-همچنین ژاپن برای دستیابی به هدف کربن صفر، برنامه های آموزشی و آزمایشی وسیعی همچون نصب پنل های خورشیدی در تمامی تاسیسات عمومی و پشت بام ها (تا سال ۲۰۴۰) را مدنظر دارد.
-عربستان نیز افق ۲۰۶۰ را برای رسیدن به هدف انتشار کربن صفر وعده داده است.
-آمارهای آژانس بین المللی انرژی در سال۲۰۲۰، میزان یارانه انرژی (نفت، برق، گاز و ذغال سنگ) پرداخت شده در جهان را حدود ۱۸۱ میلیارد دلار اعلام نموده است و ایران نیز ۲۹.۶ میلیارد دلار (۱۶٪ جهان) یارانه انرژی پرداخت کرده است که با احتساب جمعیت ۸۵ میلیونی کشور، سهم هر ایرانی حدود ۹.۷۵۰.۰۰۰ تومان یارانه انرژی در سال می شود.
متاسفانه بنا به آخرین ترازنامه انرژی منتشره، شدت مصرف گاز در ایران ۶.۴ برابر و شدت مصرف نفت خام و فرآورده های نفتی ۱.۴ برابر سرانه مصرف جهانی است و میزان بهره وری انرژی ۱۱.۱ درصد کاهش داشته است. بر مبنای مطالعات سال های اخیر ۱۰ درصد انتشار گازهای گلخانه ای ایران در ارتباط با فلرینگ و صنعت نفت نفت می باشد و البته گزارش دیگری سهم فلرینگ را حدود ۱۹ درصد و معادل با میزان انتشار بخش حمل و نقل کشور ذکر کرده است. بنا به معاهده پاریس ایران متعهد شده کاهش ۱۲ درصدی انتشار گازهای گلخانه ای را در صورت لغو تحریم ها داشته باشد که بنا بر برآورد کارشناسان محیط زیست کشور حدود ۷۰ میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت. همین طور صد میلیارد یورو سرمایه گذاری برای برنامه های سازگاری با تغییر اقلیم باید صرف شود.
کاپ ۲۶ بزرگترین اجلاس تغییرات اقلیمی پس از اجلاس پاریس بود که در عین بیان دغدغه های افکار عمومی و جهانیان نسبت به گرمایش زمین و تغییر اقلیم با پیگیری هیات ایرانی، هند، نیجریه، آفریقای جنوبی و چین و... سایر کشورهای دارای منابع سوختهای فسیلی و درحال توسعه نگذاشت واقعیت ها نادیده انگاشته شود و تنها کشورهای ثروتمند وتوسعه یافته از مواهب اجلاس بهره مند شوند و کشورهای درحال توسعه نتوانند حتی از این منابع خدادادی برای پی افکندن توسعه خویش بهره مند گردند و صد البته این بهره مندی باید همراه با عمل به الزامات توافق شده برای کاهش هدفمند گازهای گلخانه ای باشد.
از اینها که بگذریم مهم استفاده از این بیانیه و اجلاس برای ایجاد تحولی در خور در عرصه محیط زیست کشور و فراتر از آن مدیریت و اقتصاد کشور است.
برای ما که اقتصاد کشورمان متکی به نفت و گاز بوده و در عین حال با تحریم های ظالمانه و فلج کننده روبرو می باشیم، بیانیه اجلاس می تواند فرصت مغتنمی تلقی شود البته به شرط ها و شروط ها:
- اگر با عنایت به تعهد کشورهای توسعه یافته نسبت به تامین کمک های فنی و مالی به کشورهای درحال توسعه بتوانیم از مشوق های پیشبینی شده بهره مند شویم.
- اگر برنامه ای واقع بینانه برای قطع وابستگی کشور به درآمدهای نفتی داشته باشیم.
- اگر بهره مندی از ظرفیت بی بدیل خدادادی کشور برای تولید انرژی های پاک را با برنامه ریزی در دستور کار قرار دهیم.
- اگر دولت تازه نفس و مجلس جوان ما بجای پرداختن به موضوعات دست چندم و کم اهمیت، در جهت تحقق توسعه پایدار به موضوع کاهش گازهای گلخانه ای، کربن صفر و تغییر اقلیم که امروز مهم ترین موضوعات مورد مطالبه جهانیان در جهت حفظ محیط زیست بعنوان بستر حیات بشری است، بپردازند، هم آلودگی ها کاسته می شود هم ظرفیت های مغفول مانده زیستی در کشور فعال می گردد و هم منجر به ارتقای تکنولوژی در صنعت، معدن، کشاورزی و عرصه های تولیدی کشور می شود. اینها هم منافع زیست محیطی و اقتصادی به دنبال دارد و هم ما را در تعامل با دنیا به توفیقات چشمگیر می رساند.
خوشبختانه محمل و بستر برای اجرائی شدن این امر تا حد زیادی فراهم است. زیرا:
- بیشتر موارد مطروحه به طرق مختلف مورد تاکید مقام معظم رهبری قرار گرفته است و در سیاست های ابلاغی از جانب ایشان در حوزه محیط زیست و سایر عرصه های مرتبط، نگاشته شده است.
- در قوانین برنامه توسعه و قوانین دائمی اجرای خیلی از آنها الزامی است و اگر جایی هم خلایی وجود دارد یا احتیاج به اصلاح قانون است، باید به فوریت اقدام نمود.
- خوشبختانه بیشتر مسؤلان کشور سران قوا، دولتمردان، نمایندگان مجلس به ضرورت درانداختن طرحی نو در این حوزه، واقف شده و هم نظرند.
- بهترین زمان از نظر اجرائی شدن و پیشبینی منابع لازم و تدوین قوانین ضروری این زمان است که در آستانه تدوین بودجه سالیانه و برنامه توسعه ششم قرار داریم.
- فرصت مغتنمی از نظر همراهی افکار عمومی است. بهترین مدعا مطالبه عمومی مردم شریف اصفهان در این شرایط شکننده اقتصادی، جاری شدن آب در بستر خشکیده زاینده رود است که قربانی پدیده تغییر اقلیم بوده است.
-"بیایید دست در دست هم دهیم به مهر" از همه ظرفیت های تخصصی کشور بهره مند شویم. مردم را محرم بدانیم و واقعیات اقدام و خدای ناکرده کوتاهی در این مورد حیاتی و نتایج آنرا برایشان تشریح نماییم. اعتماد آنها را با برنامه ریزی تضمین شده جلب نماییم. با اتکال به خداوند نتیجه آن تداوم حیات تمدن ایرانی، رضایتمندی مردم و تحول شگرف در عرصه اقتصاد و مدیریت کشور خواهد بود. ان شاءالله
منبع: خشكشوئی آنلاین
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب