ازدواج دختران دهه هشتادی با پسران دهه شصتی
خشکشوئی آنلاین: در ایام اخیر داستان برگزاری یک ایونت در یکی از کافه های تهران که در آن دختران دهه هشتادی بدنبال یافتن «شوگر ددی» در بین مردان دهه شصتی بودند، بازتاب گسترده ای در شبکه های اجتماعی پیدا کرد.
به گزارش خشکشوئی آنلاین به نقل از خبر آنلاین روزنامه خراسان نوشت: صرف نظر از جنبه نمایشی چنین اتفاقاتی، پرسش مهم این است که آیا ازدواج با فاصله سنی ۲۰ سال یا بیشتر انتخابی سالم و پایدار است؟ چرا این نوع ازدواج ها پرخطرند؟
1. تفاوت مرحله رشد روانی و هیجانی
انسان ها در هر دهه از زندگی، دغدغه ها و نیازهای متفاوتی دارند. دختر ۲۰ ساله در مرحله کشف هویت فردی، تجربه گری و ساختن آینده است، در حالیکه مرد ۴۰ ساله به طور معمول به دنبال ثبات شغلی، امنیت مالی و گاهی آرامش پس از سال ها تلاش است. این تفاوت در اولویت ها سبب می شود دو طرف نتوانند درک عمیقی از یکدیگر داشته باشند. مرد ممکنست رفتارهای دختر را «بی ثبات» و «کودکانه» ببیند و دختر هم مرد را «خسته» یا «بی هیجان» تصور کند. ۲. نبود توازن قدرت در رابطه
یکی از مهم ترین خطرات این نوع ازدواج ها، نابرابری قدرت است. وقتی یکی از طرفین از نظر اقتصادی، اجتماعی و حتی تجربه زندگی بر دیگری تسلط دارد، رابطه از تعادل خارج می شود. دختر جوان ممکنست برای بقا و امنیت به این رابطه تن دهد، در حالیکه آزادی تصمیم گیری و رشد فردی اش محدود شود. چنین نابرابری ای می تواند زمینه ساز وابستگی ناسالم، کنترل گری و حتی سوءاستفاده عاطفی باشد.
3. فشار اجتماعی و قضاوت اطرافیان
ازدواج هایی با فاصله سنی زیاد همیشه در معرض نگاه قضاوت گرانه جامعه قرار دارند. خانواده ها، دوستان و حتی محیط کاری ممکنست این رابطه را «ناجور» یا «غیرطبیعی» تلقی کنند. این فشارها می تواند به تنهایی برای ایجاد استرس مزمن در زندگی مشترک کافی باشد و زوج را از داشتن یک پیوند آرام باز دارد.
4. تفاوت در نیازهای جسمانی و سبک زندگی
میل به تجربه تفریحات، سفر، فعالیتهای اجتماعی و حتی میزان انرژی در دو طرف بطورکامل متفاوت می باشد. فرد ۲۰ ساله هنوز در اوج نشاط بدنی است، در حالیکه شریک ۴۰ ساله ممکنست ترجیح دهد زندگی آرام تری داشته باشد. همین تضاد در سبک زندگی، با گذر زمان تبدیل به شکاف بزرگی در رابطه می شود.
۵. چالش های آینده نگرانه
باید درنظر داشت که با افزایش فاصله سنی، تفاوت در موقعیت های حیاتی آینده پررنگ تر خواهد شد. وقتی زن در اوایل ۴۰ سالگی است، مرد شریک زندگی اش وارد دهه ۶۰ می شود؛ دورانی که مسایل سالمندی، بیماری و بازنشستگی شروع می شود. این تفاوت ممکنست بار سنگینی بر دوش همسر جوان تر بگذارد که خود هنوز نیازمند حمایت و همراهی است.
۶. نتایج روانی برای فرزندان
اگر چنین زوج هایی تصمیم به فرزندآوری بگیرند، چالش ها دوچندان خواهد شد. کودکی که پدری ۶۰ ساله دارد ممکنست در رویارویی با مقایسه های اجتماعی گرفتار احساس خجالت یا طردشدگی شود. همین طور احتمال مواجهه سریع با بیماری یا فقدان والد مسن تر وجود دارد که برای رشد روانی فرزند لطمه زاست. نکته نهایی
البته نمی توان همه روابط با فاصله سنی زیاد را مطلقاً شکست خورده دانست. عوامل شخصیتی، سطح بلوغ هیجانی و کیفیت ارتباط می توانند در موفقیت نقش داشته باشند. با این وجود، تجربه های بالینی نشان داده است چنین ازدواج هایی بیشتر از ازدواج های متعادل در معرض خطر هستند. تفاوت در مراحل زندگی، نابرابری قدرت و فشار اجتماعی عواملی اند که بتدریج رابطه را فرسوده می کنند. ازاین رو سفارش روان شناسی آنست که قبل از ورود به چنین روابطی، افراد با دیدی واقع بینانه به نتایج طولانی مدت نگاه کنند و تنها به انگیزه های کوتاه مدت مثل جذابیت مالی یا هیجان اولیه اکتفا نکنند. ازدواج موفق بالاتر از هر چیز نیازمند هم سطحی در تجربه، اهداف و ارزش های زندگی است؛ چیزی که فاصله سنی ۲۰ ساله به طور معمول امکان آنرا محدود می کند.
17302
منبع: خشكشوئی آنلاین
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب