روش شگفت انگیز چینی ها برای مقابله با خشك سالی :
حمله موشکی و پهپادی به ابرها!
به گزارش خشکشوئی آنلاین، زومیت نوشت: چین درحال کاوش و بررسی روش هایی همچون بارورسازی ابرها، محصولات تراریخته و سیستم انتقال آب چند میلیارد دلاری برای رفع بدترین کمبود آب در تاریخ خود است.
در یک فلات پوشیده از چمن مشرف به دره ای در مرکز چین، دو مقام رسمی درحال تماشای پرتاب شدن موشکی کوچک و باریک از پشت یک وانت ایستاده بودند. این موشک که حامل محموله ای از میله های یدید نقره بود و قصد داشت شروع بارش باران را رقم بزند، به سمت ابرهای فراز شهرستان زیگوی در استان هوبی حرکت کرد. این پرتاب صرفا تازه ترین دور تلاشهای چین در جنگ ضد خشکسالی فعلی آن کشور که بدترین نمونه ی ثبت شده در تاریخ است، به حساب می آید به استفاده از مواد شیمیایی برای آزاد ساختن مصنوعی باران از ابرها، بارورسازی ابرها گفته می شود. مقام های چینی علاوه بر موشک، پهپادهای بزرگی را هم به آسمان استان سیچوان، یکی دیگر از مناطق مرکزی این کشور فرستاده اند. این پرنده ها همینطور شعله های یدید نقره را به امید ایجاد بارندگی به اتمسفر زمین پرتاب می کنند. فعالیتهای چین شاید برای برخی غیرضروری به نظر برسد؛ اما تمام این تلاشهای سرسختانه و آزمودن روش های متعدد از جانب مقام های چین، در پاسخ به خشکسالی صورت می گیرد؛ وضعیتی بی سابقه که دریاچه های چین را به کاسه هایی از گرد و غبار تبدیل نموده و شهروندان آن کشور را در بعضی مناطق برای فرار از دمای ۴۰ درجه سانتی گراد و بالاتر به زیر زمین ها کشانده است. تبخیر آب رودخانه ها همینطور سبب کاهش تولید برق آبی در سدها و در ادامه طبعاً به کمبود برق منجر گردیده است. چین به وضوح در کوشش برای مقابله با این خشکسالی فلج کننده است. ولی به نظر می آید مشکلات کمبود آب در این کشور عمیق تر از اینها باشد و هنوز معلوم نیست که تلاش چینی ها برای اصلاح وضعیت آب وهوایی اخیرشان تا چه اندازه مؤثر خواهد بود. ادل ایگل، رئیس گروه فیزیک ابر در دانشگاه کالیفرنیا دیویس، ضمن اشاره به این حقیقت که پاسخ درست و علمی به این پرسش که «آیا بارورسازی ابرها واقعاً کار می کند یا خیر؟» تا چه حد برای دانشمندان دشوار است، توضیح می دهد: اگر بروید و ابری را بارور کنید و بعد ببینید چقدر باران یا برف می بارد، نمی دانید اگر عمل بارورسازی را انجام نمی دادید، چقدر برف و باران می بارید. خانم ایگل به بررسی علمی سال ۲۰۱۹ اشاره می کند. در آن پژوهش، نویسندگان دریافتند که اشکال خاصی از بارورسازی ابرها درصورت هدف قرار دادن ابرهای زمستانی در مناطق کوهستانی می تواند بارش را تا ۲۰ درصد افزایش دهد. ایگل توضیح می دهد: ایده ی علمی واقع در پس یدید نقره اینست که [با استفاده از این ماده] به تشکیل کریستال های یخ یا دانه های برف جدید در ابر کمک گردد. در ادامه، این دانه های برف اضافی باید رشد کنند و به صورت راحت تری در چارچوب بارش برف یا باران به زمین بریزند. بااین حال او می افزاید درمورد این که آیا بارورسازی ابرها در تابستان و در زمان هایی که مقدار یخ موجود در ابرها کم است یا اصلاً یخی در ابرها وجود ندارد هم کارگشا خواهد بود یا خیر نمی توان نظر قطعی داد و در محافل علمی روی آن اختلاف نظر وجود دارد. از سویی نباید از یک نکته بدیهی هم غافل شویم. ما برای بارورسازی ابرها در وهله ی اول به ابرهایی نیاز داریم که در مناطق مورد نظر حضور داشته باشند. در طول رویدادهای گرمای شدید و خشکسالی های طولانی، این امکان وجود دارد که اساسا ابرها کمیاب شوند؛ چونکه آب های کمتری روی زمین برای تبخیر شدن و رفتن به نواحی بالاتر اتمسفر وجود دارد. به نقل از ایگل، بارورسازی ابرها در بهترین حالت، بعنوان اقدامی پیرامون کاهش خشکسالی «تا حدی مؤثر» خواهد بود. اما باورورسازی ابرها تنها اقدام چین در راه مبارزه با خشکسالی نیست؛ باآنکه بیشتر اقدامات دیگر آنها ماهیت طولانی مدت دارند. پروژه انتقال آب از جنوب به شمال، یک تلاش مهندسی عظیم برای ساخت کانال ها و تونل هایی است که آب را از جنوب به شمال چین منتقل می کند. هزینه کل برآوردشده برای چنین کاری ۶۲ میلیارد دلار است و خبری پیرامون راه اندازی تونل ۸/۹ میلیارد دلاری به پکن در ماه گذشته اعلام گردید. فقط مشکلی در این میان وجود دارد؛ خشکسالی کنونی مناطق مرکزی و جنوبی چین را تحت تاثیر قرار داده و این نواحی مطابق برنامه های انتقال آب درست همان جاهایی هستند که مقرر است به جای مناطق شمالی که اغلب تحت تاثیر خشکسالی قرار دارند، کمک کنند. نواحی شمالی چین در قیاس با نواحی جنوبی آن به دفعات بیشتری تحت تاثیر خشکسالی قرار می گیرند. گابریل کالینز از مؤسسه سیاست عمومی بیکر دانشگاه رایس در تگزاس می گوید: «آن ها در واقع امکان دارد وضعیت خشکسالی را تشدید کنند.» او می افزاید که باآنکه سایر فناوری ها از قبیل نمک زدایی، امکان دارد وسوسه انگیز به نظر برسند؛ اما بسیار گران هستند و احتمالا به مناطق ساحلی بسیار صنعتی محدود می شوند؛ جایی که تقاضای بیشتر، آنها را از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر خواهد ساخت. کالینز اخیراً با گوپال ردی، بنیانگذار Ready for Climate که یک سازمان تحقیقاتی زیست محیطی است، مقاله ای در رابطه با مشکلات دیرینه ی کمبود آب در چین نوشت. ردی در آن مقاله می نویسد: مشکل ساختاری از نظر من بسیار ترسناک تر از خشکسالی این فصل است. ردی تشریح می کند که چین ذخایر آب زیرزمینی قابل استفاده ی محدودی دراختیار دارد. این ذخایر می توانند برای التیام خشکسالی مفید واقع شوند و در ایام سختی به کمک بیایند. اما مشکل اینجا است که هم اکنون و بخصوص در بخش های شمالی کشور چین، ذخایر آب های زیرزمینی به خاطر برداشت های بیشتر از حد صدمه دیده اند. ناتان فورسایت از دانشگاه نیوکاسل در بریتانیا می گوید بهره برداری از ذخایر آب زیرزمینی به منزله ی «چنگ زدن به آخرین گزینه» است، چونکه بعد از به پایان رسیدن آب در منابع زیرزمینی، زمان بیشتری برای احیای مجدد آنها نیاز خواهد بود. وضعیت منابع آب زیرزمینی به فیلتر شدن آب باران در اعماق زمین وابسته هستند. این در شرایطی است که بیشتر باران ها به آسانی تبخیر شده یا به نحوی دیگر و بدون رسیدن به اعماق زمین از میان می روند. اما پر کردن ذخایر آب در اصل بعنوان راهی مناسب برای برنامه ریزی قبل از وقوع خشکسالی است. چین توانایی عظیمی در این حوزه دارد و می تواند مخازنی برای نگه داری بیشتر و بهتر آب باران در مزارع بسازد. آنها همینطور می توانند پوشش گیاهی ویژه ای را به منظور حفظ رطوبت ایجاد کنند. برپایه گزارش ها، هزاران سال است که کشاورزان فعال در مقیاس کوچک در چین از حوضچه هایی برای نگه داری آب در محل بهره برده اند. گسترش استفاده از چنین اقدامات و راهکارهایی هم می تواند مفید باشد. یکی از جدی ترین اثرات خشکسالی سال جاری تاثیر آن بر محصولات کشاورزی است. پیش از این تصاویری از مزارع صدمه دیده از آفتاب و پر از میوه و سبزیجات مرده در چین انتشار یافته است. ربکا نادین از مؤسسه امور توسعه برون مرزی، یک اندیشکده پیرامون امور جهانی، استدلال می کند که چین تاحدی در کوشش برای توسعه محصولات مقاوم دربرابر خشکسالی در جهان پیشتاز است و همین مسیر امکان دارد بزودی به مهندسی ژنتیکی گندم و برنج هم گسترش یابد. چین همینطور اخیرا استفاده از دانه های سویای مقاوم به خشکی عرضه شده به بازار از جانب شرکت آرژانتینی Bioceres را تأیید کرده است. به باور آیگو دای از دانشگاه ایالتی نیویورک آلبانی، همه این مداخلات و اقدامات امکان دارد تا حدودی در جهت بهبود شانس چین در نبرد با خشکسالی راهگشا باشد. اما تهدید ناشی از شرایط خشک تر، برآمده از تغییرات آب وهوایی بسیار زیاد است. این امکان وجود دارد که بعضی از مناطق چین، بخصوص مناطق شمالی، در سالهای آینده بارش های بیشتری به خود ببینند. ولی اگر روند کلی منجر به شرایط گرم تر و خشک تر در مکان هایی شود که قادر به تطبیق سریع با کمبود آب نیستند، همه چیز بسیار دشوار خواهد شد. فورسایت خاطرنشان می کند سریع ترین کاری که هر کشوری در واکنش به خشکسالی می تواند انجام دهد، کاهش تقاضا و اطمینان از عدم هدررفت آب است. اما در کشوری با ۱٫۴ میلیارد نفر جمعیت که کارخانه های آن شب و روز برای تولید و ارسال محصولاتی به سرتاسر جهان فعالیت می نمایند، به وضوح محدودیت هایی برای اعمال آن کنترل ها وجود دارد. بعنوان مثال، برآورد می شود که کمبودهای نسبتاً کوتاه اخیر برق ناشی از کمبود نیروی برق آبی، حدود یک میلیون وسیله نقلیه الکتریکی و ۴۰۰ هزار ایستگاه شارژ را با کمبود انرژی مواجه کرده است. کمبود آب درحال تبدیل شدن به مشکلی است که همه ی ما در گوشه و کنار جهان بسته به جغرافیا و سایر خصوصیت های اقلیمی تا حدی با آن مواجه خواهیم شد. اما مقام های چینی باید از بزرگی خشکسالی ها کاملاً آگاه باشند؛ پدیده ای که بلندپروازی های این کشور را به وضوح تهدید می کند. فورسایت می گوید: بزرگ ترین خطر برای برتری چین بعنوان ابرقدرت پیشرو در قرن حاضر، احتمالا صدمه پذیری های زیست محیطی آن است. مدیریت سرمایه طبیعی اساسا به نفعشان خواهد بود. 227227
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب